کارت صلاحیت تدریس، فامیل‌بازی را در موسیقی محدود می‌کند!

یک مدرس موسیقی درباره برگزاری آزمون‌ صدور کارت صلاحیت تدریس می‌گوید که پافشاری وزارت فرهنگ برای دریافت این کارت‌ها از سمت مدرس‌های موسیقی موجب می‌شود که اگر تا دیروز آموزشگاه‌ها از بین اقوام و دوست و آشنا مدرس‌های موسیقی را انتخاب می‌کردند، اکنون حداقل با آن اقوامی کار کنند که کارت صلاحیت تدریس را دارند.
پیش‌تر طی گفت‌وگوهایی با پویان آزاده، محمدمهدی پیرخائفی و کیوان کیارس به بحث درباره آزمون‌ صدور کارت صلاحیت تدریس پرداخته بود و اعتقاد آنها بر این بود که در این آزمون‌ بیش از اینکه به مهارت‌های تدریس موسیقی افراد پرداخته شود، به مهارت‌های نوازندگی پرداخته می‌شود. گرچه که ممکن است فردی نوازنده خوبی باشد ولی توانایی کافی در انتقال دانسته‌های خود را نداشته باشد.
حال همین امر را با سعید خرمشاهی (مدرس موسیقی و نوازنده پیانو) که جزو اساتید برگزاری آزمون‌ کارت صلاحیت تدریس است، در میان گذاشتیم.
خرمشاهی طی گفت‌وگویی با ایسنا درباره نحوه برگزاری این آزمون‌ می‌گوید: پیش از هر چیزی به متقاضی‌های این آزمون‌ گفته می‌شود که قرار نیست امتحان نوازندگی بدهند. فردی که قصد دریافت کارت صلاحیت مربی‌گری را دارد؛ قرار است به واسطه این کارت در آموزشگاه‌های موسیقی کار کند، پس باید بتواند در همه جوانب صلاحیت مربی‌گری را داشته باشد. حال زمانی که بحث تدریس نحوه نواختن یک ساز در میان است، مهارت‌ نوازندگی یکی از مهارت‌هایی است که مربی باید دارا باشد است.
او ادامه می‌دهد: البته پیش از برگزاری آزمون به متقاضیان اعلام می‌شود که قرار است از چه دوره و آهنگسازهایی یک قطعه‌ را بنوازند تا آمادگی لازم را داشته باشند.
مسئله مهم؛ تئوری و آشنایی با دانش موسیقی استاین مدرس موسیقی تأکید می‌کند که در جریان برگزاری آزمون‌ صدور کارت صلاحیت تدریس، نکته مهم برای برگزارکننده‌های آزمون، تئوری و آشنایی با دانش موسیقی است؛ زیرا یک مدرس موسیقی قرار است، مهارت‌های نوازندگی را آمیخته با دانش موسیقی یعنی گام شناسی، فواصل، آکورد شناسی، اصطلاحات موسیقی و … منتقل کند.
او تصریح می‌کند: بسیاری از داوطلبانی که موفق به گذراندن این آزمون نمی‌شوند، اتفاقا مهارت نوازندگی بالایی دارند؛ زیرا بسیاری از نوازنده‌ها خوب ساز می‌زنند اما نمی‌توانند اطلاعات خود را به خوبی منتقل کنند. درحقیقت این نوازنده‌ها، افرادی هستند که مدرک دانشگاهی و توانایی نوازندگی بالایی دارند و اگر قرار باشد جزو کانون نوازندگان خانه موسیقی شوند، بدون فوت وقت قبول خواهند شد؛ چون این آزمون بیشتر به مهارت‌های نوازندگی معطوف است و سوال‌هایی که درباره تئوری موسیقی مطرح می‌شود کمتر است.خرمشاهی در تکمیل صحبت‌های خود می‌گوید: البته ما آزمون‌ را خیلی سطح بالا نمی‌گیریم، تنها در حدی که بررسی کنیم که آیا متقاضی‌ها مفاهیم اولیه را می‌شناسد و تا چه حد با تئوری موسیقی آشنا هستند؟ به هر حال قرار نیست کارت نوازندگی صادر کنیم و توانایی متقاضی‌ها تنها باید در حدی باشد که بتوانند، دانسته‌های خود را منتقل کنند.
باید شیوه آموزش مشخص داشته باشند
او توضیح می‌دهد که «هر مدرسی باید از یک شیوه و متد آموزشی پیروی کند و نمی‌توان خلاف این امر عمل کرد. حال در برگزاری این آزمون، شیوه آموزش متقاضی‌ها به لحاظ پداگوژی بررسی می‌شود؛ در حقیقت از آنها سوال می‌شود که شیوه و متد آموزشی‌شان چیست؟ آیا دارای متد آموزشی هستند یا صرفا جسته گریخته تدریس می‌کنند.»
کارت‌ها درجه‌بندی می‌شوند
خرمشاهی درباره رده‌بندی کارت‌های صلاحیت تدریس می‌گوید: کلیه متقاضی‌های دریافت کارت صلاحیت تدریس در یک سطح نیستند؛ به همین علت قرار است که این کارت‌ها در سه سطح a, b, c درجه‌بندی شوند.
او توضیح می‌دهد: افرادی که کارت درجه سه را بگیرند، حق تدریس در تهران و شهرهای بزرگ را نخواهند داشت؛ زیرا این افراد توانایی رقابت با مدرس‌های آموزشگاه‌های پایتخت و شهرهای بزرگ را باتوجه به امکانات این شهرها نخواهند داشت. همچنین افرادی هم که کارت‌های درجه دو را دریافت می‌کنند، تنها اجازه تدریس در شهرستان‌هایی مانند کرج یا آموزشگاه‌های درجه دو و سه تهران را خواهند داشت، البته که خود آموزشگاه‌های درجه یک با آنها همکاری نخواهند کرد.
در راستای صحبت‌های این هنرمند درباره درجه‌بندی کارت‌های صلاحیت تدریس، از او می‌خواهیم که توضیحات بیشتری درباره علت ممنوعیت تدریس دارندگان‌ کارت‌های درجه سه در تهران و شهرهای بزرگ ارائه دهد.
او بیان می‌کند: در تهران، تعداد افرای که ساز می‌زنند و یا می‌خواهند نواختن یک ساز را یاد بگیرند، نسبت به شهرستان‌های کوچک بیشتر است و چون در تهران امکانات بیشتری داریم، این افراد هم به دنبال استاد خوب هستند. گرچه که در شهرستان‌های کوچک حق انتخاب چندانی وجود ندارد. به هر حال انتظارها از یک شهر کوچک نسبت به یک شهر بزرگ متفاوت است؛ همانند مقایسه اعتبار دانشگاه شریف و تهران با دانشگاه آزاد یک شهرستان کوچک است؛ البته منظور این نیست که دارندگان رتبه سوم، سطح خیلی پایینی دارند و ضعیف هستند؛ چراکه همین افراد هم باید در سطحی قابل قبول باشند و حداقل‌ها را دارا باشند./ایسنا