در عصر حاضر آموزش مفهوم انتقال یافته‌ها و دستاوردهای پیشینیان‌مان را به نسل آینده تداعی می‌کند، مفهومی دیگر را نیز برای ما به ارمغان آورده و آن مفهوم این است که می‌توانند با ایجاد چرخه خلاقیت، نوآوری، ابتکار و کارآفرینی جوامع بشری را نه به صورت عادی بلکه به صورت جهشی رشد و توسعه دهند. آموزش، روح تعالی و مسبب رشد، تکامل و پیشرفت نوع بشر و جامعه است.
در واقع انسان با استعدادی که در انتقال یافته‌ها و دستاوردهایی که برای نسل آینده دارد توانست این‌گونه جوامعی پیشرفته و توسعه یافته را نیز ایجاد کند. بنابراین جایگاه رفیع آموزش را در توسعه علوم مختلف و به خصوص مجموعه دانش جوامع بشری درک و تفهیم کنیم که گردشگری و تاسیسات وابسته به آن نیز از این مقوله جدا نیستند.
همچنین طی یک دهه گذشته برخی از متولیان و دست‌اندرکاران دولتی با ورود به عرصه آموزش گردشگری و تاسیسات وابسته به آن تمایل داشتند تا با آموزش نیروی انسانی ماهر و متخصص بتوانند راهکاری مناسب برای برون رفت کشور از شرایط کنونی گردشگری بیابند، اما واقعیت امر آن است که آموزش گردشگری و تاسیسات زیر مجموعه آن در اکثر کشورهای موفق در حوزه صنعت گردشگری توسط بخش خصوصی معتبر و دارای سابقه و برند انجام می‌شود.
دانش‌آموختگان حوزه گردشگری از یک سو قربانی نظام ناکارآمد آموزش گردشگری شده‌اند و از سوی دیگر با ورود به عرصه حرفه‌ای این صنعت انتظاراتشان به لحاظ عدالت شغلی، حقوق و مزایا برآورده نشده است.
متولیان حوزه دولتی صرفا به سیاست‌گذاری‌های کلان، برقراری ارتباطات دیپلماتیک با دیگر کشورها که از جمله مهمترین فاکتورهای توسعه گردشگری محسوب می‌شود، ایجاد امنیت، جلب و جذب سرمایه چه از داخل و چه از خارج کشور برای ایجاد و توسعه زیرساخت‌ها و تاسیسات گردشگری و همچنین فرهنگ‌سازی مردم بومی به عنوان یکی ارکان مهم گردشگری از طریق رسانه‌های گوناگون می‌پردازند و ورود بخش دولتی به عرصه آموزش حرفه‌ای، تخصصی و کارآفرینی تاسیسات گردشگری در بسیاری از کشورهای توسعه یافته این صنعت مردود و باطل است، همانطور که سرمایه‌گذاری به صورت مستقیم در تاسیسات گردشگری توسط بخش دولتی نیز محکوم به شکست در این صنعت است.
بخش دولتی تنها باید شرایط و تمهیدات را در زمینه سرمایه‌گذاری و آموزش‌های گوناگون در تاسیسات گردشگری برای بخش خصوصی فراهم آورد و راه را برای آن‌ها هموار سازد.
بسیاری از سرمایه‌گذاران آموزش افرادی هستند که به واسطه سود سرشار در تاسیسات گردشگری خصوصا هتلداری وارد این عرصه شده اند. در واقع اصالتا و به صورت حرفه‌ای سرمایه‌های خود را در بخش‌های دیگر جمع‌آوری کرده اند و به منظور رشد و توسعه سرمایه وارد صنعت هتلداری و تاسیسات گردشگری شدند.
بنابراین برای اینکه بتوانند خود را از گزند اتهامات ناکارآمدی و نابلدی خود در عرصه گردشگری و هتلداری و تاسیسات وابسته به آن برهانند با گرفتن مجوز از بخش‌های مختلف آموزشی مانند آموزش و پرورش، فنی و حرفه‌ای و حتی آموزش عالی کشور وارد عرصه آموزشی گردشگری و بالاخص میهمان نوازی، هتلداری، غذا و نوشیدنی و تورگردانی شوند.
راهکار برون‌رفت از این شرایط ابتدا توجیه سرمایه‌گذاران و مالکان خصوصی این صنعت در زمینه خروج از بخش حرفه‌ای آموزش و واگذاری آن به متخصصان و همچنین مجاب کردن آن‌ها مبنی بر تغییر نگرش‌شان از نیروی صرف خدماتی و کارگری به سرمایه انسانی و نیروی ماهر و متخصص است که لازمه آن سرمایه‌گذاری بر روی نیروی انسانی با جذب حداکثری و دفع حداقلی است.
ثبت دیدگاه