نوع رفتار، کنشگری انتخابی و میزان مشارکت آنان در عرصه سیاست میتواند تعیینکننده ثبات و نهادمندی نظام سیاسی باشد. از این رو شناخت عوامل مرتبط با مشارکت سیاسی این قشر از جمعیت در ایران و برنامهریزی برای جلب حضور و مشارکت فعالانه آنها در امور سیاسی و مشارکت انتخاباتی بسیار مهم و ضروری است.رفتار انتخاباتی حداقل به صورت رای دادن یکی از سطوح مشارکت سیاسی است. از زمانی که یک شهروند میخواهد به این جمعبندی برسد که در انتخابات شرکت کند یا نه تا زمانی که مجاب به شرکت در انتخابات شده و تصمیم میگیرد از میان گزینههای موجود دست به انتخاب بزند، عوامل و متغیرهای مختلفی از جمله جامعهپذیری سیاسی، تنوع گزینش، منافع فردی (هزینه فایده)، احساس ارزشمندی، رضایت از عملکرد دولت، ایدئولوژی سیاسی، نظر احزاب و جریانهای سیاسی همسو و حامی نامزدها، نوع و ماهیت سیاستگذاریها، عملکرد و توان نامزدها، کاندیدای مورد نظر رأیدهندگان و قیاس آن با احزاب رقیب، احساس امید به آینده، احساس آزادی و آسایش و اعتماد فردی و عمومی تأثیرگذارند.روشن است که رأیدهندگان برای آگاهی از شخصیت و سوابق سیاسی کاندیداهای مورد نظر خود به سنجش آنان می پردازند و از طریق یک گزینش عقلانی از میان نامزدها افرادی را انتخاب میکنند که حقوق و منافع فردی و جمعی آنان را تأمین کنند. در این میان، شناخت رفتار انتخاباتی جوانان به عنوان کنشگران سیاسی کشور که درصد بالایی از جمعیت را به خود اختصاص میدهند واجد اهمیت ویژه است.از رویکرد روانشناختی و جامعهشناختی، جوانان از نظر بینشها، منشها، خواستهها و خصوصیات روانی اجتماعی از ویژگیهای خاصی برخوردارند که جنبههای مثبت و منفی را در بر میگیرد. از آنجا که سرعت تحولات در تمامی عرصههای زندگی بشری شتاب فزاینده و رو به تزایدی یافته است، تفاوتها و وضعیت جدیدی را از حیث جغرافیایی، عاطفی، فکری، مشارکتپذیری و ارزشی از نوع آرمانخواهی، تحولخواهی، نوگرایی، سرزندگی، عدالتخواهی، آزادیخواهی و استقلالجویی در جوانان ایجاد کرده است.کاوشی گذرا در متون روانشناسی بیانگر این واقعیت است که نسل جوان و نوجوان دارای نیازهای خاصی از قبیل امنیت و آسایش، احساس تعلق، مقبولیت و احترام، استقلال، قدردانی، داشتن هدف مشخص در زندگی، احساس هویت و شناخت خود، احساس رشد، کمال و خودشکوفایی، معنویت و مذهب بوده و خواستار مشارکت و ایفای نقش بیشتر در جامعه است.جوانان نه تنها در فضای مدارس و دانشگاهها حضوری فعال و مؤثر دارند، بلکه در عرصههای سیاسی و اجتماعی جامعه حضوری تعیینکننده داشتهاند. آنان حضور در عرصههای مختلف اجتماعی و دخالت در تعیین سرنوشت کشور را حق خود میدانند و با توجه به جمعیت خود، بیشترین نقش را در بسیاری از تصمیمگیریهای مبتنی بر آرای مردم دارند. این نسل در آینده بدنه اصلی نظام را به وجود خواهد آورد و به دلیل برخورداری از قدرت تحلیل و آگاهی به تحولات سیاسی، امید میرود که کشور را در جهت تحقق اهداف انقلاب بهتر کمک کند.
عوامل زیادی در تقویت مشارکت انتخاباتی جوانان نقش دارند که در این میان ترجیحات ارزشی افراد، عملکرد رسانه ملی و استانی، شبکههای اجتماعی، نهادهای اجتماعی، اعتماد اجتماعی، نظم اجتماعی، هویت ملی و دینی، فاکتورهای جمعیتشناختی، گروههای مرجع و دیگرانِ مهم، عوامل قومی و مذهبی، فضای سیاسی حاکم بر کشور در زمان انتخابات، جامعهپذیری سیاسی، نقش خانواده و نظام آموزشی، ویژگیهای شخصیتی و عملکرد نامزدها و فضای مجازی، دینداری و ویژگیهای سرمایه اجتماعی رابطه معناداری با رفتار انتخاباتی جوانان نشان میدهند.
بدیهی است داشتن نسلی که فعال و مشارکتجو بوده و در زمینههای مختلف سیاسی و اجتماعی تمایل به مشارکت داشته باشد، نیازمند برنامهریزی از دوران کودکی و نوجوانی است. در مدرسه و از طریق فعالیتهای داوطلبانه است که به کودک میآموزند چگونه با دیگران و جامعه تعامل برقرار کرده و برای خود نظری داشته باشد و نظرش را چگونه بیان کند و برای تحقق خواستههای خود کوشش کند؛ بنابراین، فعالیتهای فوق برنامهای که مستلزم بحث کار جمعی، حل مساله، بیان خود و صحبت کردن در جمع باشد، باید در برنامههای مدارس و دانشگاهها لحاظ شده و از صورتهای نمادین خارج و مشوقهای لازم برای آن فراهم شود.مشخص کردن چشمانداز روشن برای امیدواری مردم، اصلاح رفتار و عملکردها، تقویت کارآمدی نهادی و اداری، رفع مشکلات اقتصادی شغلی، معیشتی، مسکن و تشکیل خانواده جوانان و تلاش برای جبران کاستیها، اعتمادسازی مبتنی بر تبیین القائات شبهات و تردیدافکنیها، ارائه پاسخهای اقناعی و مستدل و اطلاعرسانی دقیق، صریح و سریع.
ثبت دیدگاه