چرا مرگ و میر مردان رو به افزایش است؟

بر اساس گزارش وزارت بهداشت، تنها سه درصد مردان ایرانی هیچ عامل خطری در شیوه زندگی خود برای ابتلا به بیماری های مزمن غیرواگیر از قبیل سکته قلبی و مغزی و سرطان ها ندارند، حدود نیمی از مردان مبتلا به چاقی یا اضافه وزن هستند، چاقی شکمی در مردان بالاتر از زنان است که یک عامل خطر مهم بیماری قلبی عروقی بوده، حدود ۸۹ درصد مردان الگوی تغذیه مناسبی ندارند و کمتر از پنج واحد میوه و سبزی در روز مصرف می کنند، ۱۸ درصد مردان فشارخون بالا، ۱۳ درصد قند خون بالا و ۲۵ درصد مردان کلسترول خون بالا دارند.
مردان دو برابر بیش از زنان به علت حوادث فوت می کنند؛ ۹۵ درصد از حوادث شغلی منجر به مرگ در مردان رخ می دهد؛ میزان مرگ و میر ناشی از مصرف سیگار در مردان حدود سه برابر زنان است، مردان به هنگام بیماری، کمتر به پزشک مراجعه می کنند.
بر اساس این گزارش، سوختگی ۴.۷ درصد مرگ های غیرطبیعی در ایران را شامل می شود و در مردان ۱.۲ برابر زنان رخ می دهد؛ غرق شدگی ۲.۴ درصد مرگ های غیر طبیعی در ایران را شامل و مردان ۶.۷ برابر بیشتر از زنان دچار غرق شدگی می شوند، برق گرفتگی ۲ درصد مرگ های غیر طبیعی در ایران را شامل و در مردان ۷.۶ برابر زنان است، مسمومیت با منوکسید کربن ۱.۷ درصد مرگ های غیر طبیعی در ایران را شامل می شود و در مردان ۳.۳ برابر زنان رخ می دهد.
مطالعات نشان می‌دهد که مردان نسبت به زنان از سلامت کمتری برخوردار هستند، روش‌های زندگی نادرست‌تری دارند و به سلامت خود نیز کمتر اهمیت می‌دهند این در حالیست که با رعایت نکاتی نه چندان سخت، می‌توانند علاوه بر تضمین زندگی امروز، پیری با سلامتی پیش رو داشته باشند.
برخی از پزشکان بر این باورند که مشکلات اقتصادی و پیامدهای ناشی از بیکاری، مشکلات فرهنگی و اجتماعی، مشکلات خانوادگی، فقدان تامین اجتماعی موثر، ضعف مدیریت کلان اجتماعی همراه با مشکلات زیست محیطی از جمله مهم‌ترین دغدغه های فکری مردان محسوب می‌شود به گونه‌ای که همچون یک بازدارنده فکری مانع از پرداختن آنان به امر سلامت خود شده است.البته در مواردی هم احساس، تصور قوی بودن و پنهان کردن ضعف ناشی از بیماری در میان مردان، باعث می شود تا آخرین لحظه از داشتن فلان بیماری غافل بمانند و زمانی به فکر درمان بیافتند که کمترین راه نجات باقی مانده است.
بار بیماری‌ها در کشور در جنس مذکر برای همه سنین نشان می‌دهد تعداد سال‌های از دست رفته به علت مرگ زودرس و همچنین سال‌های سپری شده توام با ناتوانی به ترتیب عواملی مانند حوادث ترافیکی و حوادث غیرمترقبه، بیماری‌های قلبی، سقوط از ارتفاع یا در سطح، حوادث ناشی کار همراه است.
حسین فرشیدی معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در این زمینه گفت: در حال حاضر امید به زندگی در زنان ۷۶ و در مردان ۷۵ سال بوده و سال های از دست رفته سلامتی به عنوان شاخص تندرستی به دلیل ابتلا به بیماری یا ناتوانی در مردان بیشتر است.
وی با بیان اینکه مردان باید به سلامت جسمی خود بیشتر اهمیت بدهند، ادامه داد: بررسی علت های مرگ نشان می دهد که از ۴۰ علت اصلی مرگ در دنیا ۳۳ علت آن در مردان شایع تر است که از جمله آن می‌توان به بیماری های قلبی، تصادفات، بیماری های ریوی، سکته مغزی و سیروز کبدی اشاره کرد.
فرشیدی با تاکید بر اینکه افزایش آگاهی و تشویق مردان برای مراجعه به مراکز درمانی برای اطمینان از سلامت خود امری ضروری است، گفت: با آگاه سازی و آموزش می توان از بیماریهای شایع در مردان پیشگیری کرد و رسانه ها نیز باید در این زمینه کمک رسان باشند.
عباس بصیری رییس انجمن اورولوژی ایران در این زمینه معتقد است: در دنیا مردان در مقایسه با زنان، کمترین اهمیت را به سلامتی خود می دهند و زمانی برای درمان و اقدام پزشکی مراجعه می کنند که در شرایط پیشرفته و نهایی بیماری هستند.
وی افزود: این درحالیست که مردان در جامعه ما نقش موثرتری را در تامین معیشت زندگی خانوار به عهده دارند و به دلیل مشغله های فراوان، اغلب از توجه به سلامتی خود غافل می شوند. در حالیکه باید در صورت بروز علائمی از یک بیماری خاص باید خیلی سریع برای درمان مراجعه کنند نه آنکه زمانی نزد پزشک بروند که دیگر کار از کار گذشته است.بصیری، شایع ترین بیماری در حیطه بیماری های کلیه و مجاری ادرار را بیماری های سنگ های ادراری و پروستات دانست و گفت: شیوع بیماری سنگ کلیه در مردان بین ۲ تا سه برابر بیشتر از زنان است.
وی بیماری پروستات یکی دیگر از بیماری های شایع مردان برشمرد و اظهار داشت: این بیماری در سنین بالای ۵۰ سال خود را به صورت بزرگ شدن پروستات و با اشکالاتی در مسیر ادرار نشان می دهد، گاهی اوقات بین ۱۰ تا ۱۵درصد از این موارد می تواند سرطانی باشد اما اکثر اوقات، بزرگی پروستات به صورت خوش خیم است.بصیری با بیان اینکه بیش از ۵۰ درصد مرگ های زودرس در مردان قابل پیشگیری است، تصریح کرد: کوچکترین علامت می تواند مهم باشد و لازم است آن را با پزشک در میان گذاشت.