به گزارش اسرار، پیش از این اغلب دلگیری هنرمندان تئاتر از تعریف نشدن گروه سنی کودکان و نوجوانان بود چراکه سبب می‌شد نمایش‌های کودک از نوجوان تفکیک نشود. هرچند در کشور ما تئاتر نوجوان، به ندرت روی صحنه می‌رود ولی این مساله یعنی در هم آمیزی تئاتر کودک و نوجوان، در رویدادهایی مانند جشنواره تئاتر کودک و نوجوان به چشم می‌آید و همین مساله هم نارضایتی خانواده‌ها را به همراه دارد و هم سبب می‌شود یک اثر نمایشی به خوبی نتواند مخاطب هدف خود را به سالن بکشاند.
با این حال در سالن‌های عمومی تئاتر که ویژه گروه سنی بزرگسالان تعریف شده، این مساله کمتر به چشم می‌خورد و تا چند سال پیش تماشای اغلب آثار نمایشی برای تماشاگران بالای ۷ سال مجاز بود.در چند سال اخیر اما با افزایش چشمگیر سالن‌های تئاتر و نیز تفاوت آثار نمایشی و تغییر سلیقه تماشاگران، به نظر می‌رسد تعریف گروه سنی برای سالن‌های بزرگسال نیز به امری ضروری تبدیل شده است. تجربه اخیر اجرای نمایش «پپرونی برای دیکتاتور» به کارگردانی علی احمدی در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر ثابت کرد که مقوله گروه سنی باید بیش از این جدی گرفته شود. حضور بازیگرانی مانند پژمان جمشیدی و محسن کیایی در این نمایش سبب شد تا خانواده‌های زیادی به تماشای آن علاقه‌مند باشند و گاه در سالن نمایش کودکان و نوجوانانی دیده می‌شدند که این نمایش مناسب گروه سنی آنان نبود.
در حال حاضر بیشتر آثار نمایشی برای تماشاگران بالای ۱۲ سال تعریف شده‌اند ولی نمایش‌هایی هم هستند که با وجود نام‌های غلط‌انداز خود، مناسب گروه سنی نوجوان نیستند و اگر نگاهی به سایت‌های فروش بلیت بیندازید، مشخص می‌شود که هم‌اکنون نمایش‌های متعددی برای تماشاگران بالای ۱۵ و حتی ۱۹ سال تعریف شده‌اند.
ثبت دیدگاه