این کارگردان تئاتر با تشریح ویژگی‌های این اثر نمایشی، تاکید کرد که نمایش‌های بزرگ و فاخر ملی میهنی باید مورد حمایت بخش دولتی قرار بگیرند.
او که پیش‌تر نمایش «هفت‌خان اسفندیار» را اجرا کرده است، درباره پرداختن به شاهنامه در دو اثر نمایشی تازه خود توضیح داد: «نبرد رستم و سهراب» در جهت دغدغه و باور مشترک ما درباره مفهوم وطن روی صحنه می‌رود. به این معنا که نمایش این باور مشترک را به نمایش می‌گذارد.
پارسایی با اشاره به علاقه‌مندی مردم کشورمان به شاهنامه افزود: مردم ما قصه‌های شاهنامه و به ویژه داستان نبرد رستم و سهراب را دوست می‌دارند و ما نیز با در نظر گرفتن همین علاقه‌مندی، تلاش کرده‌ایم این اثر را با بهره‌گیری از همه امکانات فنی، ماشینری، نورپردازی، انیمیشن، جلوه‌های ویژه میدانی و … برای مردم دیدنی کنیم.
او اضافه کرد: اجرای نمایش‌هایی همچون «الیورتویست»، «بینوایان»، «هفت‌خان رستم» و … برایم تمرینی بودند تا به ساختار مناسبی در رابطه با اجرای نمایش‌های ملی دست پیدا کنم؛ کاری که سرشار از شاخصه‌های نمایش‌های ملی‌مان باشد. پیش‌تر با اجرای «هفت‌خان اسفندیار» کوشیدم این نمایش را در سالن روی صحنه بیاورم اما حال در یک میدان بزرگ با بیش از چند هزار تماشاگر مواجهیم و تلاش کرده‌ایم همه تجربیات پیشین را برای اجرای یک نمایش ایرانی با روح حماسی و آیینی با شاخص‌های تئاتر ملی تجربه کنم و البته که همواره مشغول تجربه‌اندوزی هستم.
پارسایی درباره اجرای نمایشی بزرگ و پرهزینه در شرایطی که اجرای تئاتر با دشواری‌های گوناگونی همراه شده است، توضیح داد: اعتقادم این است که نمایش، خود مرا می‌خواند. ما برای چنین تدارکی دعوت می‌شویم و حال آنکه از ابتدا چنین تصوری برای اجرای کارمان نداریم. اما در رویارویی با شاهنامه و آوردگاه رستم و سهراب، کم کم این شکل از اجرا پدیدار شد و به تدریج از سالن اجرا به فضای باز رسیدیم و محیطی بزرگ همچون استادیوم تنیس را مناسب‌ترین محل برای اجرای این اثر یافتیم.
او ادامه داد: خوشبختانه با حمایت بخش خصوصی به این اجرا رسیدیم و البته که از آغاز به فرجام کار فکر نمی‌کنم که مثلا کار، چه ابعادی خواهد داشت. این نمایش حاصل یک سال و نیم تلاش است که این مهندسی اجرا را ایجاد کرده و در اجرای آن از احشام، نورپردازی و ماشینری کم‌نظیری در تئاتر ایران بهره برده‌ایم و تعداد افراد زیادی علاوه بر بازیگران اصلی در کنارمان هستند. در حد بضاعت‌مان تلاش کرده‌ایم نمایشی آبرومند مقابل تماشاگران بگذاریم. ضمن اینکه امیدوارم بعد از این، استادیوم تنیس به عنوان یک پایگاه فرهنگی، مورد استفاده گروه‌های هنری قرار بگیرد.
ثبت دیدگاه